Caros irmãos, o quarto domingo da Páscoa é chamado de Domingo do Bom Pastor pois a sua liturgia nos apresenta Jesus Cristo como o pastor que dá a vida pelo Seu rebanho (cf. Jo 10,11-18). Neste dia, dedicamo-nos a rezar mais intensamente pelas vocações sacerdotais. Que o Espírito Santo nos faça conhecer e seguir verdadeiramente o Bom Pastor e dê à Igreja bons e santos pastores de acordo com Seu Coração.

Ao propor a figura de Jesus como Bom Pastor, a liturgia nos lembra que “não existe debaixo do céu outro nome dado aos homens, pelo qual possamos ser salvos” (At 4,12 – primeira leitura). Precisamos meditar sobre a necessidade de salvação que experimentamos em nosso coração e que Santo Agostinho chamou de cor inquietum (coração inquieto), pois, de fato, não existe outra realidade que possa dar um profundo sentido à nossa existência senão o Senhor, nosso Deus. Por isso, o Salmo afirma duas vezes “É melhor buscar refúgio no Senhor” (Sl 117,8.9).

Nossa necessidade de salvação é satisfeita no dom que de Cristo recebemos: Ele não poupou Sua vida por nós, mas a entregou em nosso favor (cf. Jo 10,11); nele, podemos confiar. De fato, assumindo nossa humanidade e doando-nos sua vida, Jesus Cristo nos abriu o acesso à vida divina: nele, tornamo-nos filhos de Deus (cf. 1Jo 3,1 – segunda leitura). E, quando Ele se manifestar definitivamente, nós lhe seremos semelhantes e, então, não teremos mais necessidade alguma. Que Sua Graça, enfim, nos dê a perseverança no dom que recebemos.

Pai santo, dá-nos o Espírito Santo para que sejamos um com Teu Filho, Jesus Cristo. Maria sempre virgem, Mãe da Igreja, ensina-nos a viver nossa fé. S. José, dá-nos a intimidade com Jesus.

Regina Cæli, lætare, alleluia;
Quia quem meruisti portare, alleluia;
Resurrexit, sicut dixit, alleluia;
Ora pro nobis Deum, alleluia.
Gaude et lætare, Virgo Maria, alleluia;
Quia surrexit Dominus vere, alleluia!